مربیان و استادان
یکی از عوامل مهمِ تأثیرگذار در شخصیت پدرم، حجت‌الاسلام حاج سیّد فضل‌الله رضازاده، استفاده ایشان از محضر علما و اندیشمندان ناموری بود که به حوزۀ علمیۀ اصفهان رونق خاصی بخشیده بودند. بسیاری از علاقه‌‌مندان به فراگیری دانش و مشتاقان معرفت در سراسر حوزه‌‌های شیعه، به فراگیری علم از حضور چنین فرهیختگانی تمایل داشتند که می‌توانم به برخی از استادان ایشان اشاره‌ای داشته باشم.
مرحوم حاج ميرزا على آقا شيرازی
1. حاج میرزا علی‌آقا شیرازی
حاج میرزا علی‌آقا شیرازی، در سال 1294قمری در اصفهان به دنیا آمد. ایشان فقیهی عارف و مدرّس نهج‌‌البلاغه و قانون بوعلی‌سینا بود. از دوران کودکی به فراگیری قرآن مشغول شد و همزمان به تحصیلاتش در اصفهان ادامه داد. پس از مدتی عازم نجف شد و در آن‌جا دروسش را تکمیل کرد و در سال 1323قمری به اصفهان برگشت و تا آخر عمر، یعنی 1334شمسی در اصفهان اقامت داشت. شهید مرتضی مطهری، سیّد جلال‌الدین همایی، سیّد اسماعیل هاشمی، حاج‌آقا رحیم ارباب و حسین شفیعی ازجمله شاگردان او بودند.
2. حاج‌آقا رحیم ارباب
حکیم متألّه، فقیه وارسته، حاج‌آقا رحیم ارباب در سال 1259شمسی در چرمهین، از توابع شهرستان لنجان اصفهان به‌دنیا آمد. خاندان حاج‌آقا رحیم ارباب، از بزرگان دهاقین و معتمدان چرمهین و بسیار توانگر بودند؛ بدین‌سبب به لقب ارباب خوانده می‌شدند. حاج‌آقا رحیم ارباب در کسوت روحانیت بود؛ اما به رسم ایشان عمامه نگذاشت. همیشه به تأسّی از استاد خویش، فیلسوف بلندمرتبه، میرزاجهانگیرخان قشقایی، کلاه پوستی بر سر داشت. فقط هنگام نماز به رسم اجدادش عمامه‌‌ای کوچک روی سرش می‌‌گذاشت. حاج‌آقا رحیم ارباب سه سال آخر عمرش پس از عمل جراحی چشمانش، به علت کوتاهی یک پرستار نابینا شد. او در 19آذر 1355 همزمان با روز عید غدیر درگذشت و در گورستان تخت فولاد اصفهان، حوالی «تکیۀ ملک» در گلستان شهدا به خاک سپرده شد. از همفکران معروف ایشان می‌توان به آیت‌الله سیّد حسین طباطبایی بروجردی، محمدحسین اَشَنی و علامه سیّد محمد جواد غروی اشاره کرد. شاگردان مشهور ایشان نیز آقایان عبدالجواد فلاطوری، سیّد حسین موسوی قهدریجانی، سیّد محمدعلی موحد ابطحی، علامه جلال‌الدین همایی، سیّد محمد حسینی بهشتی، محمد مفتح، حسینعلی راشد، ملاهاشم جنتی، کلباسی، آیت‌الله ناصری اصفهانی و دکتر محمدباقر کتابی هستند.
حكيم متأله فقيه وارسته حاج آقا رحيم ارباب
3. آیت‌الله شیخ عباسعلی ادیب
آیت‌الله شیخ عباسعلی ادیب، فرزند حاج محمدجعفر ادیب، متولّد 1315قمری است. او مقدمات علوم و ادبیات را در زادگاهش آموخت و سپس به شهر اصفهان رفت. ایشان در رشته‌‌های مختلف همچون فقه و اصول، اخلاق، ریاضیات، هندسه، لگاریتم و نجوم به سطح عالی و مدارج بلند راه یافت. همچنین از برخی استادانش موفق به دریافت اجازۀ اجتهاد و روایت شد.شیخ عباسعلی ادیب، عالمی زاهد، فقیهی جامع، مجتهدی بزرگوار و ادیبی شاعر بود و به فارسی و عربی شعر نیکو می‌سرود. تخلّص شعری‌اش نخست «نادم» بود و پس از آن‌که نام خانوادگی‌اش را ادیب قرار داد، همین واژه را تخلّص خود کرد. ایشان در سال 1412قمری وفات یافت.
حضرت آیت اللَّه ادیب اصفهانى و آیت اللَّه معزی اصفهانى و آیت اللَّه موحدابطحى و آیت اللَّه خادمى
4. آیت‌الله شیخ احمد فیاض فروشانی
فاضل وارسته، آیت‌الله شیخ احمد فیاض فروشانی، در سال 1285شمسی در شهر اصفهان متولّد شد. او فرزند ملامصطفی، از عالمان شیعه در اصفهان است. فیاض، تحصیلات حوزوی‌اش را در دو حوزۀ اصفهان و نجف گذراند و از استادان هردو حوزه بهره برد. پس از سال‌ها به ایران بازگشت و در اصفهان ساکن شد. ایشان که ویژگی‌های شخصیتی و معنوی خاصی داشت، در اصفهان به تربیت طلاب و تدریس علوم دینی پرداخت و در جریان انقلاب اسلامی و جنگ هشت‌سالۀ ایران و عراق با امام خمینی(ره) و رزمندگان همراه بود. او در سال 1366شمسی درگذشت.
آیت اللَّه شيخ احمد فياض فروشانى
5. آیت‌الله‌العظمی حاج میر سیّد علی موسوی بهبهانی
مرجع عالی‌قدر زمان و فقیه نامدار، آیت‌الله‌العظمی حاج میر سیّد علی موسوی بهبهانی، در سال 1302قمری در شهر بهبهان قدم به عرصۀ وجود نهاد. پدرش از نوادگان سیّد عبدالله بلادی بحرینی و از علمای بهبهان بود. سیّد علی، دانشمندی پرهیزگار، متقی، زاهد، عابد و یگانه‌مردی بود که در عصر خود همتایی در تقوا نداشت. بنا به درخواست علما و مردم متدیّن اصفهان، در این شهر اقامت کرد و تا پایان عمرش، نیمة اوّل سال در اصفهان و نیمة دوم در اهواز می‌ماند و این برنامه تا آخر عمر ایشان ادامه داشت.
آیت اللَّه العظمى حاج میرسیدعلى موسوی بهبهانى