دست نوشته حجت الاسلام و المسلمین حامد رضا معاونیان در سال ۸۵

باسمه تعالی
قال مُولانا ابوالحسن الرضا علیه و علی آبائه الاف التحیه و الثناء رَحِمَ الله مَن اَحیا اَمرنَا وَ دَعا الناسَ اِلینا فانَّ الناسَ لَو عَمِلوا مَحاسِنَ کلامِنا لا تّبعوُنا «صدق مولانا علیه السلام»
 هرکس به زبانی سخن از مدح تو گوید/ قمری به طرب خوانی و بلبل به ترانه
 در این دفتر یادگار، در وصف این مجموعة فرهنگی ماندگار، هر یک از اندیشهوران فرهیخته گوشه‌ای از هنر، ذوق، صلابت و ظرافت، توأمان و آمیخته به‌هم در سختافزار و بنا و علوّ همّت بنیانگذار در والایی اهداف نرمافزار و بسیار بسیار دیگر از جلوه‌‌های چشم‌‌نواز این توحیدخانه را که ان‌شاءالله پایگاه تمسّک به کتاب‌الله و العتره خواهد بود، از دیدگاه و منظر خویش دیده و ستوده‌‌اند و هر یک از شگفت‌‌زدگی و اعجاب خود کلمه‌‌ای نوشته و جمله‌‌ای گفته‌‌اند. اما برای این بندة کمترین که از همان روزهای نخستین در جریان خطور این آرزوی شیرین در قلب و اندیشة برادر نازنین و بزرگوار جناب آقای حاج سیّد حسین رضازاده حفظه الله بوده و به‌چشم خویش شاهد پیگیری نستوهانة وی در تمامی مراحل ساخت و پرداخت این پروژة عظیم و فخیم بوده و دغدغه‌های جانکاه وی را که با نهایت وسواس در کلیات امور بلکه در چینش و انتخاب جزئیات نیز داشته و به جان می‌‌خریده است، بوده‌‌ام، هیچ جای شگفتی و حیرت و اعجابی نیست؛ چراکه این کار معجزه‌‌آسا را بارقه‌‌ای از تابش شمس‌الشموس(ع) می‌‌دانم که به‌دست یکی از فرزندان و تبار پاکش درخشیده تا نور اهل‌‌البیت(ع) را به جهانیان بنمایاند.