گفتگوی فیلم ساز مستند با آقای حاج علی سلیمان نژاد

من از حدود 25سال پیش با ایشان آشنا شدم و ارادت پیدا کردم و به‌خاطر انجام کار خیر و عام‌‌المنفعه با هم رفیق شدیم. اصولاً افرادی که در جامعه در جایگاه چهره‌‌های شاخص و مورد اعتماد مردم قرار می‌‌گیرند، به‌ قول معروف، تشکیل حلقة کمک‌‌های مردمی و تأسیس انجمن‌‌های خیریه را عهده‌‌دار می‌‌گردند. می‌‌توانیم دراین‌راستا جناب آقای حاج سیّد حسین رضازاده و همچنین حاج‌آقا دردشتی را به‌عنوان چهره‌‌های شاخص نام ببریم که توانستند با خدمات و برنامه‌‌های ارزشمند خود، اعتماد افراد خیّر و نیکوکاران را در این عرصه جلب نمایند.

سابقة کارهای خیر زیادی را از ایشان به یاد دارم. ایشان شخصیتی است که مورد اعتماد مردم و مورد اعتماد مسئولین است. ویژگی خاص ایشان این است که در اشاعة فرهنگ خیر و نیکوکاری، همیشه پیش‌قدم بوده و دیگران را هم تشویق به این نوع خدمات می‌‌نموده‌‌اند و در برنامه‌‌ریزی و ارائة طرح‌‌های مناسب در مسیر کارهای خیر هم همین‌‌طور خدمت نموده‌‌اند. اگر نگاهی به کارهای ایشان داشته باشیم و برگردیم به ده‌یازده سال پیش، باید بگویم خوابگاه‌‌هایی که ایشان در دانشگاه صنعتی تأسیس کردند، کار بسیار خوب و ارزشمندی بود که برای اوّلین‌بار در کشور پایه‌‌گذاری گردید. همچنین احداث درمانگاه سلامت شهرستان سجزی که به‌نام امام علی بن موسی‌‌الرضا(ع) نام‌گذاری نمودند یا مراسم و جشن‌‌های باعظمتی که به‌منظور تجلیل از خیّران و واقفان عرصة سلامت در استان اصفهان برگزار کردند، شاهد ادعای من است. می‌‌توان گفت نیکوکارانی که سی سال پیش، فعالیت خیری در حوزة سلامت انجام داده بودند و فوت کرده بودند و اسمی از آنان باقی نمانده بود، با ابتکار ایشان در این گردهمایی‌‌ها، ازجمله جشن تجلیل از خیّران که در باغ‌موزة چهلستون برگزار شد، از فرزندان آن بزرگواران دعوت به عمل آمد و مورد تقدیر و تجلیل قرار دادند که این نوع حرکت‌‌ها باعث رونق و گسترش فعالیت‌‌های خیّرین در حوزة بهداشت و درمان گردید.

بله، در مراسم کلنگ‌‌زنی و افتتاح این مرکز بهداشتی‌درمانی حضور داشتم و جلوة نمای زیبای آن که مزیّن به حدیث سلسله‌‌الذهب بود هنوز در یاد و خاطره‌‌ام نقش بسته است. مرکز بهداشتی‌درمانی امام علی بن‌‌ابی‌طالب(ع) ازجمله کارهای دیگری بود که ایشان به بهترین نحو ممکن انجام دادند. 

آقای رضازاده را در یک جمله توصیف کنید.

مدیریت هوشمندانه عاشق خدمت و حلقه ای ارزشمند برای وصل دوستان که بنده به عنوان یک دوست کوچک در خدمت ایشان بودم می توانم بگویم که آقای رضا زاده عاشق اهل بیت (ع) و مردم است.

در چندین سالی که با هم رفیق بوده‌‌ایم، چیزی که در وجود آقای رضازاده حس نمودم، نو‌‌آوری و به‌‌روز کارکردن بود. ایشان با عنایت به سابقة روضه‌‌خوانی در ایام فاطمیه، در بازسازی منزل خود، یک طبقه را به‌عنوان دارالسیادة حضرت زهرای مرضیه(س) اختصاص دادند که ما وقتی برای شرکت در این مراسم معنوی حضور یافتیم، واقعاً  تعجب‌‌برانگیز بود که ایشان بخشی از منزل شخصی خود را به سبک یک حسینیه تمام‌عیار و زیبایی‌‌های منحصربه‌فرد ایجاد نمودند. استفاده از هنرهای معماری، نجاری، گچ‌‌‌بری، آیینه‌‌کاری، جلوة خاص و زیبایی به این دارالسیاده داده است. پیش خودم فکر کردم به‌‌خاطر علاقه‌‌ای که به اهل‌‌بیت(ع) داشته‌‌اند این حسینیه را به این سبک درآورده‌‌اند که هم نشر فرهنگ و معارف اسلامی و اهل‌بیت(ع) صورت بگیرد و هم از سوی دیگر می‌‌بینیم که به هر مناسبت یا بهانه‌‌ای، فامیل، دوستان و همکاران خیّر خود را دور هم جمع می‌کنند. این حسینیه از حسینیه‌‌های بابرکت است و نطفة کارهای خیری در این حسینیه بسته شده است.

ایشان مدیرعامل مجمع خیّرین سلامت استان اصفهان هستند. من و بقیة همکاران هم در خدمت ایشان هستیم. می‌‌توانم این‌طور بگویم که آقای رضازاده مهرۀ اصلی سر تسبیح هستند.

بله، به این خاطر می‌‌گویم که اگر ایشان باشد، زنگ می‌‌زند و ما را دور هم جمع می‌‌کند و هر نشستی که داشتیم منشأ خیری بوده است برای ساخت یک بیمارستان، درمانگاه، مؤسسه و حتی یک شخص نیازمند که برای کمک مراجعه کرده است. کمترین کاری که در آن جمع انجام می‌‌شود این است که مشکل یک نیازمند برطرف شود.

در سفرهای زیادی همراهشان بوده‌‌ام و چندین بار ایشان سفر مشهد برای خیّرین عرصة سلامت تدارک دیده‌‌اند.

در رابطه با کار خیر و عاشق‌بودن، نمی‌‌توانم چیزی بگویم؛ چون آقای رضازاده شخصیتی است که وقتی نشسته، یک‌‌مرتبه تصمیم می‌‌گیرد کار بزرگی انجام دهد و به لطف خدا از یک روز تا یک هفته بعد، چیزی را که در ذهن داشته، به منصة ظهور رسانده و انجام داده است.

عاشق شو ار نه روزی کار جهان سر آید                                    ناخوانده نقش مقصود از کارگاه هستی

(حافظ، غزلیات، شمارۀ 435)

دربارة گذشت و ایثار از اموال و سرمایه هم باید به این موضوع توجه کنید که ایشان یک روحانی‌‌زاده هستند. هر کسی را باید به سابقة فامیلی و شخصیت خانوادگی‌‌اش نگاه کرد. چون آقای رضازاده در یک خانوادة مذهبی و زیر سایة یک پدر روحانی و منبری، بزرگ شده، مال دنیا برایش ارزشی ندارد. ایشان اوّل عاشق خدا و اهل‌بیت(ع) است و بعد عاشق مردم و معتقد است که: 

 

دو چیز حاصل عمر است نام نیک و صواب                  وزین دو درگذری کلُّ من علیها فان

(سعدی، مواعظ، قصاید، شمارۀ 44)