سخنرانی حاج سیّد حسین رضازاده مدیرعامل و تولیت مؤسسه در مراسم افتتاحیة مؤسسه که در 1385/09/11 مصادف با شب میلاد امام رضا علیه السلام مورخ دهم ذی القعده 1427 صوتر گرفت و دربرگیرندة نیّت و اهداف ایشان در ایجاد چنین بنای معظمی است، بهمثابه چراغی است روشن و برای همگنانی که گام در چنین مسیر الهی میگذارند، زنده و امیدبخش است. متن سخنان ایشان چنین است:
«غنای معارف اسلام هر کس را با حداقل بهره از آن، شيفته ميکند و وامیدارد تا حداکثر تلاش برای ابلاغ آن انجام گيرد.
جمهوری اسلامی ايران فرصتی ذيقيمت را فراهم آورده تا امکان اين ابلاغ، به بهترين وجه ممکن میسّر گردد.
ذهنهای پرسشگر، جواب ناب میخواهند و دشمن، پاسخ مناسب تهاجم فرهنگی خود را میطلبد. لازم بود حرکتی آغاز شود و بر لب دريا نشستگان، تشنگان مانده در کوير دشمن را دريابند. کار بزرگ است، بار سنگين و محتاجان فراوان! بنابراين، نمیتوان به روشهايي با سرعت کم بسنده کرد.
اگر پژوهشگر، منبع تحقيق میخواهد بايد دستهبندی شده به درب خانهاش رساند؛ اگر پرسشگر، پاسخ میطلبد بايد ياریاش کرد، آنهم در هر جا که میخواهد، نمیتوان نشست تا بيايد.
اگر پاسخی درخور و بهروز برای نيازهای فوق بطلبيم، همانا بهرهبردن از آخرين فنآوری اطلاعات و ارتباطات برای تکثير و رساندن اين همه نور به دنيای خاموشی است. هر کس، هر جا، هر وقت و هر مقدار که بخواهد میتواند بيابد.
اين آرزو را در دل کِشت دادم و پروردگار منّان آن را پروراند و ثمرهاش مؤسسة تحقيقات و نشر معارف اهلالبيت(ع) شد. آنچه را به من ارزانی داشتند از جسم، روح، امکانات و مختصر ذوق، بهکار گرفتم تا ساختمان اين مؤسسه آمادة خدمترسانی شود. آن را وقف نمودم تا از هر نوع انحصارطلبی و گزندی بهدور ماند.
در سال 1381 کلنگ آن بهوسيلة حضرت آيتالله حاج سيّد حسن فقيهامامی بر زمين زده شد و اکنون با گذشت چهار سال اميدوارم شاهد بهرهبرداری از قسمتهای مختلف گردآمده در 3500متر زيربنای آن شویم.
کتابخانة اين مجموعه با امکان پذيرش حدود 150نفر مراجعهکنندة حضوری و یکصدهزار نفر غيرحضوری در هر شبانهروز میرود تا آنجا که با ظرفيت 9ترابايتی خود، سهونیم ميليون جلد کتاب، منبع و سند را به خيل مشتاقان عرضه کند.
سالن سخنرانی اين مجموعه با امکان پذيرش 650نفر و استفاده از آخرين فناوریهای صوتی و تصويری، میکوشد جايگاهی برای عرضة دستاورد انديشمندان معارف اهلبيت(ع) به مشتاقان باشد.
آنچه در حد توان توانستم در اين مجموعه گرد آوردم، از بهترينها در طراحی و اجرا بهره گرفتم، هنرهای اسلامی را بهدست هنرمندان متعهد سپردم تا عالیترين مضامين را دستماية هنر خويش کنند؛ اما آنچه شد نه درخور دوست است و نه درخور محتوای مورد انتظار، بلکه تلاشی بود برای قالبی دلنشين تا يار بداند هر چه توانستم فرو نگذاشتم؛ گرچه عرض هنر، پيش يار بیادبی است.
اميدوارم اين مجموعه، کانون تفکر، تدبّر، عرضه و دريافت حقايق ناب گردد و چشمهای جوشان باشد متصل به زلال اهلبيت(ع).
تلاش شد تا متعالیترين امکانات را فراهم آورم؛ اما با توجه به گستردگی و عمق معارف اهلبيت عليهمالسلام، هر چه از نعمتهای الهی در انجام اين مهم استفاده شود باز کفايت نمیکند.
از خداوند متعال خواهانم که اين مؤسسه، مأمن پرسشگران، پژوهشگران و صاحبدلان دردآشنا، در فضای نورانی افاضة چهارده معصوم(ع) گردد.
دست تمامی دلدادگان و علاقهمندان به انتشار معارف حَقه را بوسيده، اميدوارم اين خانة اهلبيت را کوی دلبر دانسته، بيايند برسانند تا آنجا که دوست پسندد.
(1)شاد شد جانم که چشمت وعدة احسان نهاد (2) سادهدل مردی که دل بر وعدة مستان نهاد
(3)چون حدیث بیدلان بشنید جان خوشدلم (4)جان بداد و اين سخن را در ميان جان نهاد
(مولوی، دیوان شمس، غزلیات، شمارۀ 750)»