برپایی جشن‌های مذهبی
تدارک و آماده‌سازی مقدمات جشن‌های مذهبی مانند نیمۀ شعبان، عید غدیرخم، عید فطر، عید قربان، ولادت حضرت زهرا(س) و دیگر ائمۀ معصومین(ع) نیز یکی از کارهایی بود که به آن اهتمام ویژه‌ای داشتم و با شور و شوق انجام می‌دادم. مشخصاً در چاپ و تکثیر پوسترهای زیبا به مناسبت‌های مذهبی و اعلامیه، هنرمندی خاصی داشتم و هرجا که جشنی برپا بود، این وظیفه را به من می‌سپردند و مطمئن بودند که به‌‌نحو احسن انجام خواهد شد.
مهم‌ترین مشوق و انگیزه‌ای که مرا به سمت بازار و کسب ثروت از این راه سوق داد، این پندار بود که برای نشر معارف امام‌زمان(عج) و ائمۀ معصومین(ع) بتوانم گام‌های بزرگی بردارم و آنچه مشخص است این‌که برای برداشتن گام‌های بزرگ به ثروت و مادیات نیاز است. از دیدگاه من، شیعه باید از جهات مختلف اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی قدرتمند و توانمند باشد تا بتواند در پیشبرد اهداف برحق خود بکوشد و سعادت و خیر همگانی را رقم بزند. بعدها و در عمل نیز این پندارم را جامۀ عمل پوشاندم و ثابت کردم آن افکار و پندارها نه‌تنها شعار نبود، بلکه از یک منبع ایمان حقیقی و واقعی سرچشمه می‌گرفت؛ منبعی که در سایۀ توجهات ائمۀ معصومین(ع) و نیز توصیه‌های خیرخواهانه و مشفقانۀ پدر بزرگوارم به‌دست آمده بود.
باید دانست که نظر اسلام هرگز بر نکوهش مال و ثروت نبوده و نیست و حتی احکام بسیاری را برای چگونگی تولید، مبادله و مصرف ثروت وضع کرده است. آنچه اسلام با قاطعیت مخالفتش را با آن ابراز کرده، اسراف، تبذیر و تضییع مال است و نه کسب ثروت حلال. خداوند در قرآن کریم دربارۀ کسانی‌که ثروتشان را ذخیره و آن را در راه او مصرف نمی‌کنند، فرموده است:
﴿يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنَّ كَثيراً مِنَ الْأَحْبارِ وَ الرُّهْبانِ لَيَأْكُلُونَ أَمْوالَ النَّاسِ بِالْباطِلِ وَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبيلِ اللَّهِ وَ الَّذينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ وَ لا يُنْفِقُونَها في سَبيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَليم﴾؛
«اى كسانى كه ايمان آورده ايد، به‌يقين بسيارى از دانشمندان اهل كتاب و راهبان آن‌ها، اموال مردم را به باطل مى خورند و (مردم را) از راه خدا باز مى دارند؛ و كسانى (از كفّار يا مسلمين) كه طلا و نقره را گنجينه مى سازند و در راه خدا هزينه نمى كنند، همة آنان را به عذابى دردناك بشارت ده»
(توبه، آیة 34).
اسلام با آن ثروتی مخالف است که در راه خدا هزینه نشود؛ ثروتی که گرهی از کار بنده‌ای باز نکند یا ثروتی که در راه تولید و اشتغال به مصرف نرسد. اسلام با این‌گونه ثروت‌ها مخالف است. نقطۀ مخالف این موضوع، ثروتی است که برای جلب رضایت خدا هزینه شود. آن ثروت و مالی که بنا به سفارش خداوند و در جهت آسایش و رفاه بندگانش به مصرف برسد، کاملاً پسندیده است و هم در قرآن کریم و هم روایات پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) به کسب آن سفارش شده است. مولانا با استناد به حدیثی از پیامبر اکرم(ص) که فرموده است:
«نِعْمَ الْمَالُ الصَّالِحُ لِلْعَبْدِ الصَّالِح»
(بحارالانوار، ج 70، ص 62)،
این‌چنین سروده است:
(1)مال را کز بهر دین باشی حمول (2)نعم مالٌ صالحٌ خواندش رسول
(3)آب در کشتی هلاک کشتی است (4)آب اندر زیرکشتی پشتی است
(مولوی، مثنوی معنوی، دفتر اوّل، بخش 50)
حاج مصطفى گلچين، دكتر مهدی گلچين، حجت الاسلم و المسلمين حاج سیدفضل اللَّه رضازاده، سیدحسين رضازاده،علی محمد رجالى حاج رضا امينى، حاج سیدعلى رضا زاده
ناگفته نماند، رفتار، سلوک و طرز فکر شخصیت‌های بزرگوار و والامقام و راهنما، یار و دوست نیز بر من تأثیر‌گذار بوده‌اند. آنچه توفیق کسب آن را به‌دست آورده‌ام، مرهون عنایات خداوند و توجهات حضرت ولی عصر(عج) و انفاس زکیّه و قدسی بزرگوارانی چون زنده‌یاد حاج سیّد عبدالمهدی آل‌طعمه موسوی، از معماران بزرگ و چهرۀ شاخص امور خیریۀ کشور و از دوستان و یاران امام موسی صدر می‌دانم و بس. معظّمً‌له بیست‌وهشتمین بقیة‌السلف از فرزندان حضرت امام موسی کاظم(ع) بود و در سال 1302شمسی در تهران متولّد شد. جد بزرگوارشان، مرحوم آقای حاج سیّد مهدی آل‌طعمه و پدر بزرگوارشان، مرحوم آقای حاج سیّد عباس آل‌طعمه، کلیددار حرم مطهر حضرت ابوالفضل العباس(ع) در کربلا بودند. ایشان در طول حیات پُربرکت خود، همیشه منشأ خیر برای جامعه و پشتیبان ضعفا و مستمندان بودند و با وسعت نظر، سماحت و بزرگواری به انجام مسئولیت‌های بزرگ و ایفای نقش‌های شگرف اسلامی می‌پرداخت و احترام بسیاری برای این‌جانب قائل بود. همواره برای انجام امور خیر، به‌ویژه مجموعۀ معظّم کتابخانۀ دیجیتالی اهل‌بیت(ع) تشویق و ترغیبم می‌کردند.
ایشان بانی و بنیانگذار حوزه‌های مختلف علمی، آموزشی، بهداشت و درمان، عمران و آبادانی و به‌ویژه نشر معارف اسلامی و امور خیر زیادی بودند که می‌توان در این مقال به بعضی موارد به اختصار اشاره داشت: بانی و مؤسس جامعة تعلیمات اسلامی، درمانگاه سیّدالشهداء، مسجد الغدیر تهران، بیمارستان فوق‌تخصصی سوم شعبان در جنوب تهران، خوابگاه‌های دانشجویی دانشگاه شهید بهشتی، تأسیس یکصد و ده مسجد، یکصد و ده مدرسه، یکصد و ده حمام، یکصد و ده منزل عالم در مناطق محروم کشور، ستاد دیۀ کشور، خیریۀ ایتام ولی عصر(عج) در جنوب تهران، بیمارستان امام زمان(عج) مشهد، انجمن کمک به بیماران کلیوی، انجمن کمک به جزامیان، انجمن کمک به بیماران سرطانی، مؤسسه‌های‌‌درمانی و بهداشتی کشور، حسینیۀ کربلایی‌های تهران، مسجد اکبر ولی‌عصر(عج) تهران در میدان آرژانتین، مؤسسه‌های فرهنگی و آموزشی نظیر مؤسسة فرهنگی طلوع، دبیرستان دخترانۀ الغدیر و اثنی‌عشر در جنوب تهران و...
این مرد راستین مکتب اسلام و مبلّغ خستگی‌ناپذیر و سنگربان بیدار مرزهای فرهنگی اسلام و سلاله‌السادات، پس از عمری پُربرکت در پنجم خرداد 1394شمسی دعوت حق را اجابت کرد و به ملکوت اعلی پیوست. پیکر پاک این رادمرد الهی با عزت و احترامی زایدالوصف و بی‌نظیر بر دوش عاشقان اهل‌بیت(ع) و همرزمان و اقشار مختلف جامعه به‌سوی حرم حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) تشییع و در جوار آن حضرت به خاک سپرده شد و روح بلند و پاک این عارفِ به‌حق و مجاهد فی‌سبیل‌الله و خادم حرم اهل‌بیت(ع) به عالم بالا پَر گشود. غفرالله له و نوّرالله مضجعه الشریف.