قرآن پژوهی مؤسسه اهل البیت علهیم السلام

قرآن، معجزۀ جاویدان رسول آخرین و راه استوار هدایت است. راه‌بست ناراستی است: ﴿لا يَأْتيهِ الْباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزيلٌ مِنْ حَكيمٍ حَميد﴾^[1]، و خود عاری از هر کژی و کاستی است: ﴿قُرْآناً عَرَبِيًّا غَيْرَ ذي عِوَجٍ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُون﴾^[2]، راهبر پرهیزکاران است: ﴿ذلِكَ الْكِتابُ لا رَيْبَ فيهِ هُدىً لِلْمُتَّقينَ﴾ ^[3] و بشارت خداباوران: ﴿إِنَّ هذَا الْقُرْآنَ يَهْدي لِلَّتي‏ هِيَ أَقْوَمُ وَ يُبَشِّرُ الْمُؤْمِنينَ الَّذينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْراً كَبيرا ﴾ ^[4]. قرآن، کلام حق و نسخه‌ای‌ شفابخش و موعظه‌ای روشن از سوی آفریدگار هستی است: ﴿يا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ شِفاءٌ لِما فِي الصُّدُورِ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنين﴾^[5]. کلام خدا، شربت کفایت است برای تشنگان هدایت: ﴿وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِر﴾. ^[6]. برهانش استوار است: ﴿يا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَكُمْ بُرْهانٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكُمْ نُوراً مُبينا﴾ ^[7] و هدایتش آشکار: ﴿شَهْرُ رَمَضانَ الَّذي أُنْزِلَ فيهِ الْقُرْآنُ هُدىً لِلنَّاسِ وَ بَيِّناتٍ مِنَ الْهُدى‏ وَ الْفُرْقان‏﴾ ^[8]. زمزمۀ دلنشین آن، آشنای فطرت‌های پاک است و آرام‌بخش دل‌های پریشان: ﴿الَّذينَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ﴾ ^[9].

جایگاه رفیع قرآن تا آن‌جاست که خداوند خود پاسدارش گردید: ﴿إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ﴾ ^[10] تا حجتی باشد برای بندگان تا پایان زمان: ﴿وَ أُوحِيَ إِلَيَّ هذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَكُمْ بِهِ وَ مَنْ بَلَغ﴾ ^[11]‏؛ باشد که آرزومندان وصال پروردگار به آن تمسّک جویند و راه یابند. 

اکنون پیام حق بی‌کم‌وکاست و سخاوتمندانه در دست بشر نهاده شده تا از آن بهره گیرد و آبادی‌اش را ابدی گرداند. به‌راستی در هیاهوی اندیشه‌های ناراستی، چه غنیمتی است کتاب خدا؛ و چه اندوهی است عزلت قرآن؛ و چه شرمساریم در محضر عادل متعال؛ آن زمان که پیامبر رحمت، گلایه نزد پروردگار خویش برد که: ﴿يا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورا﴾ ^[12].

مردمانِ جهان تشنۀ زلال معارف قرآن هستند. باید قدمی برداشت و نوای قرآن را به گوش جانشان رساند. شاید آن‌ها که هنوز نور حق در وجودشان خاموشی نگرفته باشد، آوای دلنشین قرآن را بشناسند و خود را مهمان معارف قرآن گردانند: ﴿وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِآياتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْها وَ نَسِيَ ما قَدَّمَتْ يَداهُ إِنَّا جَعَلْنا عَلى‏ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَ في‏ آذانِهِمْ وَقْراً وَ إِنْ تَدْعُهُمْ إِلَى الْهُدى‏ فَلَنْ يَهْتَدُوا إِذاً أَبَدا﴾ ^[13]؛ «كيست ستمكارتر از آن‌كه آيات پروردگارش را برايش بخوانند و او اعراض كند و كارهايى را كه از پيش مرتكب شده فراموش كند؟ بر دل ايشان پرده افكنديم تا آيات را درنيابند و گوش‌هايشان را كر ساختيم كه اگر به راه هدايتشان فراخوانى، هرگز راه نيابند». این رسالتی است برعهدۀ هر آن‌کس که جرعه‌ای از زلال قرآن چشیده باشد و هر مسلمان که با یاری حق برای تبلیغ آیین پاک محمدی توان یافته باشد. 

مؤسسۀ تحقیقات و نشر معارف اهل‌‌البیت(ع) که براساس اهداف و رسالت اصلی خود افتخار میزبانی محققان و قرآن‌پژوهان ارجمند را دارد، قدم در این راه پُربرکت نهاده و اقدام به ایجاد پایگاهی قرآنی کرده تا با استفاده از ابزاری پیشرفته، علاوه ‌بر نشر معارف والای قرآنی، بستری نیز برای استفادۀ پژوهشگران فراهم آورد.

ضرورت بهره‌گیری از ابزارهای جدید برای بهره‌مندی بیشتر از قرآن

معرفی وبگاه «قرآن»

مقالات

امکانات پژوهشی

دورنمای سایت

---