وقتی با نمای مُدرن و آمیخته با فرهنگ بومی ورودی مؤسسه روبهرو میشویم، آنچه بیش از هر مشخصۀ دیگر جلب نظر میکند، همگونی طرحهای زیبای اسلامی و مُدرن آن است؛ مانند تکرار اسم جلالة «الله» که خود را در عمق نگاه بیننده جای میدهد.
درب ورودی بزرگ و بسیار زیبای مؤسسه از جنس چوب و با معرّقکاریها و گرهچینیهای هنرمندانهای، خودنمایی میکند. حاشیههای این درب با خط زیبای نستعلیق به آیات الهی و اسماء متبرکة معصومین(ع) منقوش و مزیّن شدهاند.
بهجرأت میتوان گفت که هنر بهکار رفته در نما و فضاهای مختلف درون و برون بنا، مجموعة چند هنر ظریف سنّتی و اسلامی است که اعتقادات دینی مردم این اقلیم را بهدور از حضور هر هنر وارداتی و غیرایرانی نمایش میدهد.
هنگام ورود به مؤسسۀ تحقیقات و نشر معارف اهلالبیت(ع) و پس از گذر از سردر مزیّن به اسماءالله و عبور از درب چوبی معرّق ارزشمندی که باب فاطمه(س) نامگذاری شده است، به فضای آکنده از آیات الهی و اسماء مبارک ائمة معصومین(ع) این مجموعۀ معظّم داخل میشویم.