آيت الله آقاي حاج سيد احمد فقيه امامي

عالم عامل و مجاهد بارع و دانشمند جامع، استاد حوزة علميه و سنگردار آثار دينيه، چهره درخشان عالَم خطابه و منبر، و شمع فروزان مسجد و محراب، حجّت الاسلام و المسلمين، مرحوم آيت الله حاج سيد فقيه امامي، در تاريخ 17 ربيع الاوّل 1352 قمري برابر با سال 1312 شمسي، همزمان با سالروز ميلاد مقدّس و مبارك خاتم الأنبياء و اشرف الرسل، حضرت محمّد بن عبدالله «صلّي الله عليه و آله»، و همچنين سالروز ميلاد ميمون و مبارك پيشواي ششم شيعيان جهان، امام جعفر بن محمّد الصادق«عليه السَّلام »، در خانداني علمي و با ايمان، از نسل پدري عالم و متقي، يعني آيت الله حاج آقا عطاء الله فقيه امامي، و مادري صالحه و با فضيلت، يعني گوهر بيگم امامي العريضي (كه هر دو از خاندان سادات امامي و منتسب به امامزادة عظيم الشأن علي بن جعفر عريضي فرزند امام صادق «عليه السّلام» مي باشند)، در محله اي مذهبي و هوادار خاندان رسالت و دوستدار اهل بيت عصمت و طهارت «عليه السّلام»، و در جوار امامزادة عظيم المنزله، آقا سيّد زين العابدين علي، معروف به امامزاده درب امام، پا به عرصه اين جهان گذاشتند، و در دامن پاك و با فضيلت مادري با ايمان، و در زير ساية تربيت و تعليم پدري نمونه در اخلاق و فضائل، به مراحل رشد و كامل روحي و اخلاقي، دست يافتند.

منبع: سایت فقیه امامی